vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Angst
ieder stukje van mij
is ermee gevuld
nergens anders is ruimte
voor iets anders
geen blijdschap, geen vreugde
geen verdriet en geen pijn
dringt tot me door
verdooft ben ik
helemaal verteerd
ik ga er aan kapot
maar wat kan mij helpen
niets is ertegen opgewassen
ik zal blijven ademhalen
totdat het niet meer gaat
tot ik niet meer kan
dan zal ik gaan
er flakkert nog een klein
een ietsiepietsie
wat vaag doet denken
aan hoop
maar zodra dat
niet meer is
zal ook ik
niet meer zijn
en ik kan er niks aan doen
Reacties op ‘Angst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!