1001 Gedichten
Gevangen in angst
Soms komt angst weer de kop op steken,
zo'n onbehaaglijk gevoel,
nare gedachtes, die tot mij spreken,
me weg houden van mijn doel.
Angst om de straat op te gaan,
me niet thuis voelen in de maatschappij,
helemaal ontdaan,
omdat de angst, komt te dichtbij.
Angst heeft mij vele jaren gebroken,
in mijn wereld van pijn,
en nooit over gesproken,
omdat, zat gevangen in mijn pijn.
angst hield me gevangen,
tot in de late uren van de nacht,
geen rust kunnen ontvangen,
en verloren al mijn wilskracht.
Verstrikt in mijn eigen gedachten,
verteerd door intens verdriet,
naar een beetje lucht zat te smachten,
en een stille hoop, dat iemand me te hulp schiet.
Reacties op ‘Gevangen in angst’
-
mooi maar ook een verdrietig gedicht..maar wel weer heel goed geschreven..5sterren voor jou
Verwijderde gebruiker - 23-07-2011 om 23:19
-
Ik sluit mij helemaal aan bij anonymous
Verwijderde gebruiker - 24-07-2011 om 13:46
-
Omdat je het zelf hebt meegemaakt spreekt zo'n tekst duidelijke taal van je hart!
Verwijderde gebruiker - 24-07-2011 om 17:25
-
Sluit me aan bij Anonymous, Karlien en Rudolf, Echt zo herkenbaar ook! Veel liefs
Marieke - 17-08-2011 om 14:13