De mysterieuze regen
Luisteren naar de regen
Terwijl ik fiets over de wegen
Luisteren naar het gepraat
Dat ik telkens weer hoor uit elke straat.
Later in bed de regen buiten horen vallen
Zolang opblijven totdat ik rond loop met wallen
Telkens weer het water horen
En niemand die me ooit zal storen.
Rustig zoals de regen
Zijn zo laat ook de wegen
Geen mens meer te bekennen
Ik zal d´r aan moeten wennen.
Toen ik dus rustig in m´n bed lag, lekker onder mijn warme deken
Ja alle druppels die toen naar binnen keken
Zal ik nooit van m´n leven meer vergeten
Elke kleine druppel zou het nu moeten weten.
Ingezonden door
Geplaatst op
04-09-2008
Over dit gedicht
Ik lag ziek in mijn bed en opeens begon het kneiterhard te regenen ik ben pas dertien en vond het zelf dus ook al zo raar dat er opeens een geicht in me opkwam, later die dag kwm me moeder thuis en ik las m´n gedicht voor, ze vond het heel erg mooi !
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Wegen Wennen RegenReacties op ‘De mysterieuze regen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!