Je geest nog ongebroken

je kwam binnen
ik zag schaduwen verschieten
de kamer lichtte op

vrouwen leken ronder
nog zachter in benadering
mannen stopten hun vergadering

jij liet de gastvrouw blozen
en lachte het gezelschap toe
ogen glansden maar je stem klonk moe

we wisten dat je lichaam
niet meer wilde merkten dat
je geest nog ongebroken was

we zagen hoe je handen trilden
toen jij op haar de proost uitbracht
ze wist dat ze de laatste keer haar koning zag