innerlijk verdriet,
innerlijk verdriet,
voor de buitenwereld ben je sterk en zien ze dat niet.
Pijn die je bij je draagt,
de zorgen, de stress en alles wat verder nog aan je knaagt.
Verdriet om dingen die je niet in de hand hebt hoe erg dat ook is,
het blijven verbergen van de pijn en een bepaald gemis.
Innerlijk verdriet is haast onmenselijk om mee om te gaan,
het kan je maken en breken, laten vallen of opstaan.
Met een grote glimlach en altijd die sterke positiviteit,
weet je anderen altijd bij te staan, te helpen en daarvan heb je nooit geen spijt.
Maar waarom is het dan soms zo moeilijk om juist dat voor jezelf te doen?
Want jij bent toch ook belangrijk, jij verdient toch ook die knuffel of die zoen?
Door jezelf vaak weg te cijferen en anderen te helpen met hun problemen en hun pijn,
hoef je op dat moment niet met jezelf bezig te zijn.
Is het een vlucht, wegrennen voor jezelf, bang voor je eigen verdriet?
Juist dat verdriet wat van binnen zit en niemand zo aan je ziet.
Toch blijf ik wel zo sterk en krachtig mogelijk in het leven staan,
en zal er zeker een tijd komen dat het allemaal makkelijker zal gaan.
Laat mij tot die tijd aanbreekt maar blijven lopen met dat innerlijke verdriet,
want ach...het is een verdriet wat toch niemand ziet...
Reacties op ‘innerlijk verdriet, ’
-
erg mooi;)
Soe-zie - 30-09-2011 om 18:34