vorige gedicht
vorige gedicht
Dromen
Dromen
Haar lippen op de mijne,
En ook haar armen om mij heen.
Plots schrok ik weer wakker,
En was ik helemaal alleen.
Ik werd wakker en was plotseling,
Niet meer met haar samen.
Ik lag nog uren wakker en ik zocht,
Naar waar die dromen vandaan kwamen.
Na uren in bed naar het plafond te staren,
Besloot ik om toch maar op te staan.
Want ik wilde wel snel weer gaan slapen,
In de hoop weer samen met haar weg te gaan.
Soms kwam zij ’s nachts niet in mijn dromen,
En leefde ik na het slapen ook gewoon mijn dag.
Maar als ik jou voor een ding mag bedanken,
Was het dat ik nu mijn dromen als de waarheid zag.
Reacties op ‘Dromen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!