1001 Gedichten
Los laten
Langzaam maar zeker moeten we elkaar loslaten,
Maar mij altijd wel weer toelaten.
Ieder gaat langzaam onze eigen weg,
Ieders zijn eigen levensweg.
Los komen van jou en jij van mij,
Dat doet me zo nu en dan pijn.
Los komen van jou maar ook van ouders,
Dat is zo dubbel op,
Maar we zullen altijd bij elkaar zijn,
Met een lijn.
Jij en ik zijn een,
Daar kunnen we niet omheen.
Ons hele leven bij elkaar,
Dat zal een verandering zijn straks,
Maar we kunnen dat.
Het is nog ver weg, maar ook zo dichtbij
Maar hiebij:
Ik zal altijd bij je zijn en ik hou van je.
Jij en ik!(l)
Gemaakt door mijn tweelingzus Marije!
Reacties op ‘Los laten’
-
heel mooi gemaakt 5 sterren voor je zus...liefs
Verwijderde gebruiker - 16-10-2011 om 09:33
-
ojee..gemist...idd heel erg mooi.5sterren vj zus...liefss
Verwijderde gebruiker - 16-10-2011 om 14:41
-
Wow heel mooi gemaakt en van mij ook 5 sterren voor je zus!! Liefs Karlien
Verwijderde gebruiker - 16-10-2011 om 22:51
-
Mooi herkenbaar voor mij;) Ik weet niet hoe het moet ik hebt het wel geprobeert maar t lukt niet:(
summerblondie - 19-10-2011 om 19:51
-
Wat lief zeg, Marieke en Marije! Ik snap het beschreven gevoel. Loslaten is altijd moeilijk, maar als je tweeling bent is het gevoel nog extra sterk. Groetjes, Diana Marieke, nog bedankt voor je reactie op een van mijn gedichten! Lief van je!
DaciaDaantje - 21-10-2011 om 22:31