Verdoofd
Verdoofd door het verdriet,
zo maar in je slaap gegaan.
Onwerkelijk, onzegbaar is de pijn,
we hebben je zo graag bijgestaan.
Verdoofd door het verdriet,
het lijkt een boze droom,
want toen ik het hoorde,
ging door mij een schok, een stroom.
Verdoofd door mijn verdriet,
ik wil het niet geloven,
het doet zo'n pijn van binnen,
het moet minder kan iemand dat beloven?
Verdoofd door mijn verdriet,
mijn lieve oma ik mis je zo,
ik zet een foto op het bureau
een foto van jou
Ik kijk ernaar en voel mijn pijn,
dat doet zeer het zit echt diep,
ik had zo graag even,
nog heel dicht bij je willen zijn.
Ik kijk ernaar en zie je lach
en dus wat ik ga missen,
je krijgt een plaatsje in mijn hart
en waar? Dat mag jij beslissen
Gemaakt door: Esmee
Reacties op ‘Verdoofd ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!