vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Praatte met gebroken steen
stootte tegen glas
dacht de wereld transparanter
dan die in betreden was
vol uitzicht
in een perspectief van jaren
maar de kennis moest ik zelf vergaren
ik liep weg
met stilte om me heen
praatte met gebroken steen
zij hadden de massa’s
zien passeren in hun
steeds opnieuw proberen
tot de eenling overbleef
die zich met de rust kon conformeren
het leven als bestaan hier te gaan leren
wil melker
14/04/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
14-04-2012
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bestemming Rust StilteReacties op ‘Praatte met gebroken steen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!