Depressief
Dat ik veranderd ben
weet ik
nou wel
Depressief
alstjeblieft zeg niets
Dat woord
is te vaak gehoord
Je oude ik danste
maar jij zit stil
Dat weet ik wel
Ik probeer alles
wat ik kan
Mijn voeten bewegen
maar mijn hart danst
niet mee
De oude jij praatte
aan één stuk door
weet jij nog wat praten is
zo weinig
dat ik je hoor
Ik wil praten
het lukt niet
mijn tong is versleten
door woorden vol pijn
en weigert te spreken
tot ik vrolijk zal zijn
Lach eens meisje
voel je blij
voor mij
Ik weet hoe ik moet lachen
hoe het voelt
ben ik vergeten
en waarom zou ik
lachen
als me geen reden
wordt gegeven
Het enige wat ik nu voel
is dit intens grote verdriet
mijn hart wordt in tweeen
gespleten
en mijn tranen gezeefd
innerlijk vergiet
Stop met zeggen
dat ik veranderd ben
dat heb ik echt wel
in de gaten
Want eerst waren alle dagen
vol met licht
en nu donker
verlaten
Als ik in de spiegel
kijk
leeft mijn lichaam
maar ben ik
dood
Ik heb mezelf ongewild
verlaten
dat komt doordat
-ik haat dat woord-
DEPPRESSIEF ben
hebben jullie het nu eindelijk in de gaten?
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
22-04-2012
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst Depressief Onmacht VerdrietReacties op ‘Depressief’
-
Mooi verwoord, maar ik hoop dat je gedicht uit de oude doos komt. Oftewel,. dat het nu beter gaat. Mocht het toch actueel zijn, dan heel veel sterkte. Schrale troost; je bent niet niet de eerste die dit overkomt, maar ook niet de eerste die er weer uitkomt. Gr Henk Benard
Verwijderde gebruiker - 23-04-2012 om 18:13
-
heel mooi geschreven en verwoord;) sterkte ook;)
Soe-zie - 26-04-2012 om 10:52