Het leven

Ik zit nog in het begin van mijn leven,
maar jeugdig ben ik niet, anders helemaal niet.
Overspoeld door melancholie beweeg ik voort door de stad,
door mijn leven.

Niets kan me stoppen, niets kan me weerhouden
of veranderen want zo ben ik, zo zal ik zijn.
Ik zie geen nut, zin of betekenis in het leven,
alles is leeg in mijn ogen en heeft geen waarden.

Ik zorg alleen voor mijn eigen,
voor mijn leven door de massa te volgen en door mensen na te doen.
Echt origineel of creatief ben ik dus niet. Echt mezelf ben ik niet,
kan ik niet worden en vandaar al de melancholie.

Het leven. Mijn leven?