De zee

De zee rolt af en aan bij het strand
Met iedere golf brengt ze een gedachte
die ik bewerk met mijn onverstand
Maar nooit wat ik écht mag verwachten

Het water komt me tegemoet
alsof het niet van wijken weet
Herinneringen tezamen met de vloed
Het lijkt alsof ik niets vergeet

Oh, zee, waar is de tijd gebleven?
Dat ik alles bij je kwijt kon?
Is de wind gedraaid, of mijn steven?
Is het daar waar mijn neerval begon??

Maar dan bedenk ik me plots:
Na vloed wordt het ook weer eb
In de storm sta ik overeind als een rots
omdat ik je ook wat te geven heb

De zee geeft en neemt, een eeuwig gegeven
Ik adem, voel de zilte lucht op mijn gezicht
Hier zijn mijn doem gedachten, zee, ik wil nu leven
ik geef ze aan je terug, mijn hart is verlicht...