vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De Leugens de baas
ooit was ik een mannetje
een echte baas bovenbaas
ik kon toen dingen met een balletje
rennend als een haas
maar toen kwam het monster
pakte al mijn geluk af
dompelde mijn leven met leugens onder
lachend kijkend naar mijn graf
te tijd verstreek en de leugens werden groter
het net spande zich dichter om mij heen
ik had het gevoel alsof ik constant werd gedotterd
totdat ik zou exploderen,
van hoofd tot teen
toen kwam de explosie
veel licht en duisternis
alsof ze vechten
in de grouwheid,
in de mist
na afloop komt het vuurwerk
het gene wat nog komen gaat
want één ding weet ik zeker
ik ga nog niet dood,
zolang de leugen niet meer bestaat
Reacties op ‘De Leugens de baas’
-
Omg prachtig :o xYasmine
Lovelywords - 13-08-2012 om 14:06