Ontroostbare pijn

die ontroostbare pijn
omdat ik niet meer bij je kan zijn.

je hebt er zo hard voor gestreden
en super veel pijn geleden.

natuurlijk verdien jij rust
maar mijn vuur is nog niet geblust.

mijn kwaadheid komt naar boven,
en ik blijf onbeheerst.

tranen in mijn ogen,
voor wat jou is overkomen.

die ongeneesbare ziekte,
met die zachte dood..

iets, waar de duivel
duidelijk van genoot.

toch maar een gaatje in mijn hart geboren,
want ik heb nu op jou leven gezworen.

elke nacht met de vraag 'waarom',
val ik in slaap.

elke ochtend met een traan word ik wakker
omdat ik jou moest laten gaan.

mijn lieve vriendin,
mijn allesje

mijn beste vriendin is me afgenomen.
kanker. Ik haat dat woord. ik haat die ziekte.

kanker, de meeste mensen die er mee schelden
de meeste mensen die er van genieten.

let op met wat je zegt,
voor je het weet ben je er iemand mee verloren.

R.I.P. Jessica
30 oktober 2010

ik snap nog steeds niet,
waarom? waarom moest het jou overkomen?!