Activiteiten met de groep

Ik fietste met een groep,
met veel verschillen allemaal.
Mensen vonden het dus grappig,
dat ik bijna fietste tegen een paal.

Wat volgens mij echt meeviel,
ze lachten en we fietsten door.
Ik reageerde soms,
maar leuk was het niet hoor.

Ik fietste met een groep,
met school naar activiteiten toe.
Achter mij hoorde ik meiden praten,
het maakte me direct al moe.

Ik fietste om precies te wezen,
tussen vier mensen in.
Achter mij hoode ik ze praten,
wat een goed begin.

Ik fietste met de meiden mee,
en hoorde ze achter mij vragen.
Heb je al een vriendje,
omdat we je met gala zagen.

Ik fietste met een groep,
en draaide me geirriteerd om.
Antwoordde met een nee,
en zij vroegen naar de waarom.

Ik fietste met een groep,
en haalde mijn schouders op.
Ze bood een jongen voor me aan,
en ik dacht hou alsjeblieft je kop.

Ik hoef hem niet,
was wat ik tegen haar zij.
Ze lachte en vertelde dat hij bezet was,
maar volgens haar wel een typetje voor mij.

Ik beet op mijn lippen,
en hielt mij zelf in bedwang.
Waarom hielden ze niet op,
ik verlangde en werd bang.

Ik fietste met een groep,
en ik hoorde ze praten over mij.
Dat ik op de middelbare alleen was,
en dat had ik er niet graag meer bij.

Ik fietste met een groep,
ze vertelde maar door wat ik negeer.
Ik hoorde haar wel praten,
en dat wilde ik niet meer.

Ik fietste met een groep,
en had er een hekel aan.
Zo trapte ik snel verder,
ver bij hun vandaan.

Wisten zij dan niet,
dat ik het echt niet leuk vond.
Ik haatte het zelfs zo,
had geen lach meer om mijn mond.

Wisten zij dan niet,
hoe diep ze me raakte met die woorden.
Konden ze dan niet bedenken,
dat ze me er enorm mee stoorden.

Ik fietste verder,
was het midden gepasseert.
Hoorde mensen roepen, ga terug,
voelde vervelend niet gewaardeerd.

Ik fietste nu bijna vooraan.
naast een meisje die wel aardig deed.
Maar zij vond het te luidruchtig,
en verstond mij niet zo goed wat haar speet.

Eenmaal bijna op bestemming,
verstroefte mijn fiets en werd ik traag.
De dag was nog maar net begonnen,
en had al geen zin meer in vandaag.

Mijn fietsband bleek lek te wezen,
ik fietste door we waren bijna gearriveerd.
Het had geen nut om te stoppen,
want mijn fiets werd toch niet gerepareert.

De ochtent bestond uit spelletjes,
die mij niet aanstonden.
En de groepsgenoten schreeuwde wel,
dat zij met hun klachten ook konden.

Ik had een zere rug,
en deed daarom niet alles mee, nou en?
Gisteren was ik toch sportief,
wie denken ze dan dat ik ben?

We moesten hooibal rollen,
ik was erop geklommen en ging met de draaien mee.
Af en toe gingen ze wel te snel,
waardoor ik naar beneden glee.

Eenmaal toen het tijd was,
om terug naar huis te gaan.
Fietste ik op een andere fiets,
ver daar vandaan.

Ik zag een buurtbus rijden,
en een normale bus op de weg.
Dankzij alle gesprekken die zij zeiden,
kreeg ik verdriet en had pech.

Ik was eenmaal aangekomen,
met een meisje uit de groep.
Ik stapte richting het station zocht mijn,
geplaatste fiets en liet haar achter met haar troep.

We hadden wat gepraat,
wat wel gezellig was geweest.
Maar ik was opgelucht het was weekend,
en was snel naar huis gesjeest.

Samen met een paar mensen,
die ik richting de weg tegen kwam.
Blij dat ik naar hen kon luisteren,
iets wat een beetje ontspanning nam.