1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Haar sterfbed

Ik sloeg mijn ogen op

en liet tranen vloeien,

als dikke regendruppels.



Uren heb ik daar gezeten,

waakte aan haar sterfbed

en creëerde mijn eigen waan.



Bomen leken te groeien,

waren gerrimpeld, net als zij.

Met enkel nog een blad.



De winter woonde in mij

maar ik voelde, zij moest gaan

op haar eigen lange vlucht.



Tot zij haar ogen sloot

dreven de wolken nog,

was er blauwe lucht.



Nu lijkt alles grijs,

in lome monotonie

aan mij voorbij te gaan.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Ik werd door dit gedicht geinspireerd door de dichter Jean Pierre Rawie die gisteren te gast was bij het spraakmakende programma Man Bijt Hond.

Foto's

Geef uw waardering

Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Gedicht Gedichten Overlijden Sterfbed Verdriet

Reacties op ‘Haar sterfbed’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Haar sterfbed