Verdriet
Elke dag wat denk!
Ik zag je staan
Ik keek weer in je ogen
Ik zag meteen dat ik er niet meer in kan geloven
Jij doet mij pijn
Je weet niet wat je me aan doe
Ik kan in niemand meer geloven
Alle lichten zie ik verdoven
Waarom doe je mij dit aan
Ik kan het wel vragen maar
Zal het niet verstaan of wil het niet verstaan
Laat maar ik zoek mijn eigen weg wel
Ik heb altijd pech
Maakt niet uit wanneer nu dan zo
Ik kan wel zeggen dat k nog van je hou
En dat ik je nog wil en wou
Maar wat heeft dat voor nut
Als je me toch haat
En je me toch verlaat
Ik kan het niet meer aan
Ik zie me al helemaal alleen daar staan
Zonder jou zonder iedereen
Niemand weet dat ik besta
Ik ben onzichtbaar denk ik zo maar
En denk ook dat is waar
Reacties op ‘Verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!