Wolken donkeren

de wind
fluistert niet meer
maar vlaagt de bomen kaal

wolken donkeren
tot het diepste zwart
regenen leeg uit een vol hart

en ik trotseer
de dovende kleuren
van de herfstgloed

accepteer
verrotting en de dood
met hoop op verder leven

laat de witte deken
van de schepping
mij met rust en stilte dekken

ik zal wachten
tot een nieuwe zon
ons weer zal komen wekken


wil melker
08/11/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl