Positiviteit

vanmorgen weer vroeg present
of het ooit went?

vroeg opgestaan
om op tijd naar mijn werk te gaan
waar ik me aan stoor
is me moeten haasten naar het kantoor

eerst de kinderen wekken
die het vanmorgen verrekken
om ook maar een stap te zetten
mam
niemand zal erop letten
dat mijn tanden niet zijn gepoetst

aan het ontbijt
ben ik al mijn aandacht kwijt
het gaat op de "automatische piloot"
mam
doe niet zo idioot
ver weg hoor ik het wel
maar niet het gerinkel van de bel
denkend aan straks
ben ik thuis laks

om bij de les te blijven
ga ik even wat opschrijven
wat ik straks zeker niet vergeten moet
hoor ik nu een kind dat groet?
mam
ik ben naar school hoor
tot later...........

..............later..........

als ik over de gang loop
hoor ik iemand lachen
dat kan eigenlijk niet
iedereen hoort aan het werk te zijn

denkend aan dit gegeven
waag ik me even
in het kantoor

het tafereel dat ik zie
wekt woede, frustratie
de woordenstroom die ik uit
verstomt enkel geluid

allen kijken me geschrokken aan
waar komt dit opeens vandaan?

zo kennen ze me niet
mijn gedachten zijn ontremd
gevoelens raken beklemd
stom, dat niemand het niet ziet

als ik zo woedend voor ze sta
legt mijn liefste collega
haar hand om me heen
waardoor ik versteen
zwijgend pakt ze een stoel
ik snap wat je bedoelt
zegt ze
dan...........
............woede................
...........frustratie...........
maar vooral moeheid
dringen zich aan me op
even zo'n chaos in mijn kop
alle gevoelens wil ik kwijt

het valt niet uit te leggen
wat kan/wil ik ze zeggen

zegt iemand ooit?

sorry, lieve collega's
de frustratie was me even de baas
nu ik zo even uitblaas
voelt mijn hoofd weer helder

nu ben ik het kwijt
en weet je, ik heb geen spijt
zoals ik het nu zie
heb ik weer energie
positief blijven
dit opschrijven
en morgen
zorgen
dat mijn collega's dit lezen.