1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Blijven geloven

Ik vroeg haar hoe ze heet.
Die vraag kwam wat te vroeg.
Ach, ik heb zovele namen, ze keek me aan.
Haar ogen spraken enkel leed,
van zware lasten, die zij droeg.
Haar houding wist het te beamen.

Mijn leven lang gewerkt in de verpleging
Ze zei, dat ze alleen maar helpen wou,
en dat ze nu niet langer meer meeging.
Ze rookte nerveus haar sigaret.
Haar medeleven bracht alleen berouw.
Heeft heel haar leven op zijn kop gezet.

Ik heb Jezus zowat van het kruis gebeden,
(met een glimlach om haar mond)
‘of Hij me hier uit wilde halen’.
Ver weg van dat verguisd verleden,
de schrijnende pijn, de open wond.
Ik hoop het, ik weet niet of ik het geloven mag.

Mijn eigen kinderen, ‘k zie ze amper,
toch heb ik hen christelijk opgevoed.
“Ga jij nog naar de kerk?”, vragen zij schamper.
Jazeker, om tot God te bidden
en samen temidden van andere mensen
te blijven geloven in liefde, Gods overvloed.


Huib van Riet

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

n.a.v. een gesprek dat ik had met een oudere dame

Foto's

Geef uw waardering

Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Geloven God Hetleven

Reacties op ‘Blijven geloven’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Blijven geloven