Kerstboom
M’n vader vond al dat gedoe maar niets;
een beetje heidens zelfs, vermoedden wij.
Toch maakte hij ons ieder jaar weer blij
als hij zo'n 'ding' ging halen op de fiets.
M’n oudste broer fluisterde dan schamper:
‘daar hebbie weer een spriet, een tweedehands,
zo’n op de kop getikte ‘buitenkans’,
pffff, groene naalden hebtie amper !’
Toch stond het feestelijk, met moeder samen
deed ik m’n best om gaten op te vullen
met engelhaar en broze glinsterspullen
die steevast uit hetzelfde doosje kwamen.
Ik weet niet of de dingen beter waren,
toch denk ik soms met heimwee aan de tijd
vol vanzelfsprekende geborgenheid
die ik met mijn familie mocht ervaren.
Reacties op ‘Kerstboom’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!