Tijdgat
Als ik het grintpad afloop waaien bomen
De tijd omver, het ritselt in mijn hoofd
En ruikt nèt nieuw: ik sta met Chris van B.
Te knikkeren of we doen haasje over.
Het plein baadt zich in ons stemgeklater;
De tover is alom, we zullen hier
Voor altijd zijn gevangen in ons spel
Achter de tralies van gefilterd licht.
Tot ik wakker schrik uit het verleden:
Mijn voeten moeten verder, plicht is plicht
Ik mag me niet vergissen in de spanne
En zo de afspraak van half vier mankeren.
Ik duw de zonnebalken uit elkaar,
Vlucht dan verdwaasd terug
Naar mijn duidelijk omlijnde leven
Verkaveld door de wijzers van de klok.
fv 1985
Ingezonden door
Geplaatst op
28-12-2012
Over dit gedicht
geschreven in 1985
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
TijdjeugdReacties op ‘Tijdgat’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!