Angst

Angst

Zodra mijn ogen open gaan
en knipperen in het nieuwe licht
is ook mijn angst weer opgestaan
die zich verschuilt in elk gewricht

Niet dat ik bang ben voor de dood
al moet het sterven pijnlijk zijn
Zelfs het leven schuw ik niet
al weet ik om mij heen verdriet

Het is een angst, die op zichzelf bestaat
en die zich voedt met wat ik denken kan
Die kruipt in alles wat beweegt
en maakt dat alles schimmig wordt

Die zorgt dat ik stemmen hoor,
terwijl ik niemand zie die praat
Die waakt dat geen enkel ander mens
mijn diepste innerlijk raakt

Niet bang zijn
roep ik mijzelf toe,
als iemand mij
zijn hand aanreikt:

Doch mijn vingers zijn weer
als verlamd
want de angst heeft alle hoop
verbrand