vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Innerlijke strijd
Ze heeft een zere buik
en benen die trillen
Ze heeft het altijd koud
en kan niks meer tillen
Zo mager is ze geworden
en ze is akelig wit
Ze is zelfs zo dun
dat je ziet waar bot zit
Wij maken ons zorgen
met welke gedachte zij maalt
Soms leggen we onze twijfel
of ze het nog wel haalt
Want opnames weigerd ze
haar lichaam word steeds meer aangetast
We hopen niet dat ze de strijd zal verliezen
maar wij houden onze harten vast.
Ingezonden door
Geplaatst op
20-02-2013
Over dit gedicht
Over een meisje die lijd aan een eetstoornis.