vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Gelukkig en toch zo alleen
Wat niet langs de muur kon
Maar toch voorzichtig keek
Waar vriendschap overwon
Het leven zo mooi leek
Gebroken in duizend stukken
Onlijmbare kleine scherven
Het gevoel is moeilijk uit te drukken
Ik voel een deel van mij sterven
Verloren vriendschap
Door een zonde
Weer opzoek naar blijdschap
Met nog open wonden
Alleen groeien tot mijn spijt
Met anderen om mij heen
Mijn zielenmaatje ben ik kwijt
Gelukkig en toch zo alleen
Reacties op ‘Gelukkig en toch zo alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!