Verkracht

Op een middag belde hij
en dit is wat hij zei:
"ik heb al een tijd niets meer van je vernomen,
heb je misschien zin om langs te komen?"

In het begin leek er nietes aan de hand te zijn,
maar toen werd het minder fijn.
Want toen ik wilde gaan, en bij de deur stond
trok hij mij ineens naar achter op de grond
en sleurde mij ineens naar de bank.
Dit is dus wat men bedoeld met stank voor dank!

Er gleed een traan over mijn wang
Hij was altijd zo lief, maar nu maakte hij mij bang.
Mijn leven werd als het ware ontnomen
toen ik realiseerde dat ik aan hem niet meer kon ontkomen.

Hij scheurde mijn shirt open en trok mijn broek omlaag
Ik kreeg niet eens de vraag
Hij zei niet eens "wil je dit? Zeg maar hoor"...
Het leek alsof ik alle hoop verloor

Mijn lichaam werd door zijn vuile handen betast
En mijn ziel door zijn smerige woorden bekrast
Hij zei dat ik uitverkoren ben
En dat hij maar graag ziet
Maar waarom deed hij mij dit dan aan?
Dat klopt toch niet.

Hij wilde veel van me horen
Alleen de woorden "nee!" en "stop!" kende hij niet
hij dacht vooral aan zijn eigen behoefte
en niet aan mijn verdriet

Met een gil en een traan probeerde ik het vol te houden
Zijn huid vol schelden heeft mij ook niet weerhouden
Maar niemand die het zag of hoorden
Dus kwam er niemand die hem stoorden.

Toen kwam het moment daar...
Hij kwam klaar.
Nadat hij is slaap gevallen was wilde ik schreeuwen, huilen en gillen
Maar ik hield mijn mond
En zakte na een klein stukje rennen buiten in elkaar op de grond

Mijn lichaam deed pijn als nooit te voren
Toen ik realiseerde dat ik door die rotzak
Mijn maagdelijkheid had verloren
Starend naar de maan
Vroeg ik mezelf af "Waarop heeft hij dit gedaan?"
Soms verwijt ik mijzelf wat mij is aangedaan
Dan denk ik "Was ik maar nooit heen gegaan".
Want waar hij in een klein uurtje voor zorgde
Zal mij voor altijd blijven achtervolgen.

Want mijn leven is hierdoor veranderd
Als je dat maar weet!
Maar ja verkracht,
Het woord zegt het al
Het is iets dat je nooit meer vergeten zal.