"Anders"

Zittend op een bankje, kijkend naar een stel.
Ze liggen in elkaars armen, gelukkig zijn ze wel.
Het doet zoveel pijn,
om te weten dat ik voor altijd alleen moet zijn.
Ik weet dat ik het nooit op die manier zal ervaren,
maar niemand zal het ooit kunnen verklaren.
Wat ik voel iets wat ik niet voelen mag,
een geheim dat ik meeneem tot in mijn graf.

In mijn hoofd klinken nog steeds de stemmen,
van kinderen die me niet eens kennen.
Woorden vol haat, een klap in mijn gezicht,
een jongen die roept: "jij bent geschift!"
En ik wist niet eens wat ik fout heb gedaan,
waardoor ze willen dat ik niet meer zou bestaan.

Dus deze keer houd ik wijselijk mijn mond,
en hou me een beetje op de achtergrond.
Want als ze weten dat ik anders ben,
iets wat ik het liefst ontken,
word ik overal gehaat
en spreekt men enkel nog kwaad.
En dan roepen mensen vol afkeer:
"Daar is die homo weer."