etalagegedicht

In de etalage lees ik een gedicht.
Kijk hoopvol naar een slanke vaas,
een mooie schaal,
en zacht belicht
een foto van je knap gezicht.
Een pop die spreken kan prijkt op de schouw.
Ze heeft een hoofd dat lijkt op jou.
Op tafel ligt een koekendoos waarop je foto
met in je haar een roos.

Een mannequin, ietwat verweerd,
is met jouw bruidsjurk gedrapeerd.
Ze draagt juwelen
schreeuwerig vals,
een spinnenweb kleeft rond haar hals .
De witte jurk kleurt geel en vaal
en rafelt gans uiteen,
de pop is kaal en heeft een barst
in ’t linker been.

Het gedicht met mooi begin,
ontaardt in woorden zonder zin,
in wartaal zonder einde noch begin.
Ik lees wat er niet staat
en weet niet hoe het verder gaat

Dit is niet echt, dit is een droom.
Het gedicht is een fantoom

mark03.2013