vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zichtbaarste slachtoffer
De muren van de gevangenis
lijken voor mij de Chinese Muur
waar er geen einde aankomen zal.
De tralies zijn zo dik dat er
een duim niet tussen kan.
Het plafond hangt vol met webben
en de spinnen slapen in de
eenzaamheid.
De namen op de muren zijn grauw
tekeningen schreeuwen naar gemis
de grond wankelt van vuile voeten.
Ik herinner me niet meer hoe stemmen
klinken, hoe het gehuil jankt van een
klein kind. Ik herinner me niet meer
de klank van een kus. Ik herinner me
enkel de stilte van de eenzaamheid.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
07-05-2013
Over dit gedicht
Om niet te lijden moet men zichzelf ervan overtuigen dat alles lijden is
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
GevangenisReacties op ‘Zichtbaarste slachtoffer ’
-
Heftig en erg mooi gedicht
Bi-proud-of-you - 07-05-2013 om 20:01
-
Sterke woorden. Mooie afsluiter!
Alexis Boileau - 10-05-2013 om 02:39