black out
Ik sluit me ogen,
Niks komt er binnen.
Me gedachte geblokkeerd,
Waar is de lucht gebleven.
Ik snap mezelf niet meer,
Ik wil het liefste sterven.
Het maakt me niet meer uit,
Ik ben toch niks waard.
Ik heb alleen maar pijn,
Woede en verdriet.
Iedereen heeft me gesloopt,
Laat me maar alleen.
Ik wil alleen maar huilen,
En alle frustratie uit me schreeuwen.
Ik wil rusten,
Maar krijg er de kans niet voor.
Ik wil alle woede lossen,
En het uitschreeuwen van de pijn.
Ik kan het niet meer aan,
Ik wil weg van deze plek.
Laat me met rust,
Laat me maar alleen.
Zodat ik even alleen kan huilen,
En kan sterven van de pijn
Ingezonden door
Geplaatst op
07-05-2013
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
PijnReacties op ‘black out’
-
Mooi gedicht en erg herkenbaar! xxlisanne
lisanne - 12-05-2013 om 12:10
-
Ook voor mij herkenbaar. Maar weet zeker dat er ooit iemand zal zijn die er voor je zal zijn en die van je houdt (als die er al niet is tenminste)
Bi-proud-of-you - 14-05-2013 om 22:33