De kunst van dichten

De kunst van dichten.
Het is niet altijd even makkelijk. De juistje woorden vinden. Goede zinsconstructies maken. Zorgen dat de woorden goed bij elkaar passen.

Je moet je gevoel vast leggen. Maar dat is makkelijker gezecht dan gedaan. Je wilt een boodschap overbrengen. Maar niet iedereen die het bergijpt.

Zo lastig hoort het toch niet te zijn? Een paar zinnen die goed klinken , dan heb je toch ook een gedicht? Maar nee hoor. De kunst van dichten, is het overbrengen van een boodchap in een sierlijke schrijf taal. Maar daar hoort nog zoveel meer bij.

Het is lastig om het vast teleegn Want voor ieder betekent het wat anders. Hoe je het verwoord licht aan jou. Dicht je met emotie, of schrijf je gewoon wat in je opkomt.

Doe je dit voor je plezier, of is het je beroep? Iedereen kan dichten, maar of het gedicht indruk maakt is een ander verhaal. De woorden worden lastiger om op papier te brengen. Daar hebben sommige mensen problemen mee.

Voor anderen is het makkelijk. Want die weten precies wat ze voelen en hoe ze dat moeten verwoorden. Iedereen kan dichten. Als je het maar op de juiste moment doet.

Als je gekwetst bent, schrijf dan op waarom. Verwoord het op een sierlijke manier. Laat de lezer voelen wat er door je heen gaat. Want als hij dat ook kan voelen, dan betekent je gedicht ineens veel meer.
Niet alleen voor jou, maar ook voor een ander. Dichten is voor iedereen, maar wienig menesen die daar eigenlijk wat mee doen. Een gedicht hoeft niet perce te rijmen. (De mijne toch ook niet.)

Mijn boodschap is hopenlijk wél duidelijk. Dichten is een kunst, dat iets met je doet, een gevoel, een uitlaat klep. Maar niet iedreen die dat begrijpt of er behoefte aan heeft, maar dat hoeft ook niet. Ergens is er toch wel iemand die je gedicht begrijpt en zelfs wardeert.


Zelfs al weet je het niet...