Vergeten tweeling

Wanneer ik m'n ogen sluit zie ik je lach weer,
wanneer ik in m'n handen klap hoor ik je stem weer.
De tranen die over m'n wangen rollen,
maar ze zijn niet van mij.
De stappen die jij hebt gezet zet ik verder,
de verhalen die jij hebt gemaakt, maak ik af.
Vergeten om te ademen, vergeten om te lopen.
Wij zijn samen 1, dat was alles wat er was.
We zouden samen vechten, en als het niet meer ging,
zouden we samen gaan.
Maar je kunt niet vechten als je bent gebroken,
je kan niet schreeuwen zonder geluid.
Machteloos, hulpeloos.
Wanneer ik m'n hand op de jouwe leg voelt het niet anders,
wanneer ik in je ogen kijk, ben je niets vergeleken met een spiegelbeeld.
Ik was het vergeten, vergeten om verder te kijken dan vandaag.
Vergeten om verder te leven zonder jou.