Verdwaald

wanhopig klampt ze zich vast
aan de steile rotswand
de rugzak vol met ballast
houdt haar ver van de rand

het liefst gooide ze hem naar beneden
doch door haar verleden
toekomst , maar vooral het heden
zo moe gestreden
kan ze niet anders

de waterlanders
die haar parten spelen
wil ze met niemand delen

ze wordt immers niet gehoord
zelfs de echo is verstoord
in deze granieten vallei
verlaten..... voelt zij

laat ze los
maar dan.......

een heel scenario
schiet voorbij

verbeten zet ze door
ze zet haar tanden op elkaar
de rand is boven haar

eenmaal boven
kan ze het niet geloven
zo een pracht, zo puur
is hier de natuur

ze heeft het gehaald
alleen voelt ze zich verdwaald

het is zo leeg
alles wat ze verzweeg
wil ze nu uitschreeuwen
ze werpt het voor de leeuwen

opruimen.................
loslaten.................

verdwaald was ze in het heden
door het verleden

nu met een leeg hart
begint ze aan een nieuwe start