vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Eeuwig verbonden
zwerven in de nachten
mijn gedachten
zomaar ergens heen
lig ik wat te turen
minuten lijken uren
terwijl de maan verdween
het licht doofde
gedachteloos roofde
men mijn tijd, naar het scheen
geduldig wachten
mijn gedachten
in het heden
los van elkaar
doch eeuwig verbonden
is mijn verleden
met het heden
wil ik soms even
terugkeren
naar het vervlogen
leven
zou ik dan
wetend van het heden
het verleden
anders beleven?
even zweven
boven het verleden
nu in het heden
los van elkaar
doch eeuwig verbonden
laat ik het rusten
ongeschonden
horend bij elkaar