vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Onbegrijpelijk verdriet
Ik huil…
Echte tranen komen uit mijn ooghoeken,
Ik draag een masker waarachter ik me verschuil,
Waarachter ze me niet zullen zoeken.
Verdriet…
Niemand ziet het aan me,
Het boeit hun niet,
Ze vinden me een mietje.
Ik pieker…
Nachtenlang lig ik wakker,
Ik word steeds zieker,
Ze denken, ach arme stakker.
Ze zijn blind…
Ze zien niet wat ik voel,
Ze vinden me een klein kind,
Ze begrijpen niet wat ik bedoel.
Reacties op ‘Onbegrijpelijk verdriet’
-
Wow een erg diepe gedicht. heb er niet veel woorden voor....
amyspt - 06-10-2013 om 13:48
-
heel erg bedankt, dit compliment doet mij erg veel, word er bijna emotioneel van
Joozy - 09-10-2013 om 19:09
-
Super mooi gedicht. Echt super goed ! Gaat naar favo's . ben het ook eens met Amy Liu....
Robbin - 28-10-2013 om 18:27
-
Wauw! superbedankt
Joozy - 29-10-2013 om 17:09