mexicaans kerkhof
ja, dit is een Mexicaans kerkhof.
Ze zijn het niet vergeten, de overledenen
ze wachten op het kerkhof vol ongeduld
familieleden in aantocht zijn uitgelaten blij
de fluitist voorop de grote trom volgt
de dansers zingen en bidden vol overgave
een blij weerzien tussen de goudbloemen
op de tombe een rijke dis met het avondbrood der doden
drank stroomt rijkelijk de overledenen zijn gelouterd
ze lachen en babbelen tussen wierook
de kaarsen blakeren de geraamten waaien in de wind
zelfs het kaartleggen verheugt de doden
zij maken hun ultramarijne beschouwingen
tot de morgen zij weer hemelwaarts vliegen
de verwanten wuiven hen na bij zonsopgang.
Reacties op ‘mexicaans kerkhof’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!