Weg in de sneeuw

Als de winter
Zich heeft voorgesteld en de vogels
Hun mars naar het zuiden hebben ingezet
Staat er één eenzame roodborst
In het bos in de sneeuw gehulde bos

Tussen de takken
Zonder bladeren
Zonder vrienden
Of familie
Staat hij daar
Alleen.

De grijze wolken
Laten aan onzichtbare draden
De ijskoude vlokken
Langzaam zakken

De sneeuw stapelt steeds hoger, hoger, hoger
En het kopje verdwijnt langzaam
Het hartje steeds langzamer kloppend.
En als niemand er naar omkijkt
Wordt de roodborst deel van het bos, van de sneeuw
IJskoud
Zakt het weg.

Verdwenen.
En niemand die er naar kijkt.