vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
draaien
Alles draait om me heen,
staat geen seconde stil.
OP het punt om weg te vallen,
tegen mijn wil in.
Proberend overeind te blijven,
zonder enig succes.
Beland in de zachte sneeuw,
die mijn val zachtjes breekt.
vastgevroren door het leven,
kan niet meer vooruit.
Ik wil het wel,
maar de kracht is er niet.
Huilend blijven zitten,
van alle onmacht en alle pijn.
Dan verschijnt er een licht,
dat alle pijn verzacht.
Dan sluit ik mijn ogen,
mijn hart stopt.
De tranen bevriezen,
ik ben weg van hier.
Ingezonden door
Geplaatst op
05-01-2014
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
DagReacties op ‘draaien’
-
Wow... Heftig gedicht... Gaat naar m'n favorieten
Bi-proud-of-you - 06-01-2014 om 11:08
-
Dank je Patros Fibros, zo voelt het soms en dit is de enigste manier hoe ik het kan uiten
Angel-on-your-side - 06-01-2014 om 22:35