boze blik

Altijd die boze boze blik.
Nooit een glimlach op jou gezicht.
Durf niks meer te zeggen dus ik knik.
Altijd zijn jouw blikken en scheldwoorden op mij gericht

Altijd doe ik alles fout.
Nooit kan ik iets goed doen.
Ook al doe ik nog zo me best maar dat laat jou koud.
Soms vraag ik me af hoe kan jij mij toch zoveel verdriet aandoen.

Altijd ruzie om de kleinste dingen.
Ik durf niks meer tegen je te zeggen.
We konden het juist eerder zo goed met elkaar vinden.
Hoe het thuis gaat is moeilijk uiteleggen.

Soms is het even gezellig en slaat het plotseling weer om
maar altijd gaat de ruzie weer om mij.
Ben ik dan echt zo irritant, vervelend en dom?
Ik zal wel mijn mond houden hopelijk wordt je dan eindelijk weer blij