Een sprookjeshuwelijk
Op een glimmend dotterblad
zat een heel klein elfje lief te stralen.
O, o, wat een dot een meid was dat.
Dat vond ook een jong kaboutertje
van haar vleugeltjes tot de voetjes.
‘Iets voor mij dat dartel stouterdje’,
mompelde hij in zijn pluizig baardje
en zonder verder nog te dralen
ging hij met een vaartje
halen zijn fluitend rietje
en weldra klonk heel zacht en zoetjes
zijn verleidelijk melodietje.
Hoe zoiets verder is gegaan,
na dit sprookjes mix begin
laat zich wel verstaan.
Maar hoe je het moet noemen?
Kalfjes of eltertjes in dat jong gezin.
Geen idee, maar ze waren om te zoenen.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
20-03-2014
Over dit gedicht
'Allemaal fabeltjes', zei de Esopus en dat was nog waar ook..
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Elfje Guidovangeel Kaboutertje SprookjeReacties op ‘Een sprookjeshuwelijk’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!