langzaam glijdt het door het land

langzaam glijdt het door het land
een spoor van rood achterlatend
de prachtige flikkering in het licht
de heerlijkheid die het brengt

Ik sluit mijn ogen, voel hoe het vloeit
de warmte sijpelt naar beneden over mijn arm
het valt op de grond, spat uiteen in een rode wolk
mijn wereld wordt weer gekleurd

Mensen snappen niet waarom ik het doe,
maar ik wil niet leven in een wereld van grauw
ik wil ook kleur in mijn wereld, wil kunnen lachen
ik wil zijn zoals de anderen, en dit is mijn enige manier

Maar de wolk spat uiteen
de golven worden kaarsrechte sneeën
het mes ligt op de tafel, het bloed op de grond
en ik ben weer alleen.