De laatste dag
De laatste dag, dat je hier was
Liggend in je bed, het einde nabij
We lieten je los, maar hielden je vast
Je was vrij, ver weg, maar toch dichtbij
Er was zoveel liefde, gepaard met pijn
De benauwdheid, het happen naar lucht
Nog even bij elkaar, maar nooit meer samen zijn
Een laatste ademhaling, gevolgd door een zucht
Wetend dat het over is, voor altijd
Dan is er niks meer, enkel nog de stilte
Een ware nachtmerrie, in de werkelijkheid
De dood neemt, en verlaat het leven in kilte
Tijd vergeten, niet weten wat te doen
In de steek gelaten, gebeden niet gehoord
Levend naar de toekomst, herinnerend van toen
De strijd voorbij, de dood had het laatste woord
Reacties op ‘De laatste dag’
-
echt, ijzersterk gedicht. Het raakt me. ik heb hem in mijn favorieten staan. stop nooit met dichten, zeker niet als het een uitlaatklep is. je hebt je kracht gevonden.
Ik dicht - 31-03-2014 om 22:40