1001 Gedichten
Bel van parelmoer
'Bel van parelmoer’
Ik zat in een bel wat zweefde
Doorzichtig en niet alleen
Er was een zucht van stilte dat overheerste
Een aangezicht zo zuiver en sereen
Bomen verkleurde trots als regenbogen
Als de typerende horizon aan zee
De haastige tijd werd uit zijn vestje gewogen
Jij en ik kregen vleugels en zagen wel te vree
De liefde en eenheid diep besproken
Een ademloze lijn getekend in ster en druk
Had ik eerder angstig het leven lief gehad
Nu werd ik als heel opnieuw geboren
© Madeleine Oppelaar. Gedicht geschreven op Zaterdag 20 – 4 2014. Tijd close: 18:18 uur. Gelieve het werk niet kopiëren zonder het schriftelijk woord van de maakster zelf. Hiervoor hartelijke dank! Met warme groet, Madeleine.
Ingezonden door
Geplaatst op
20-04-2014
Over dit gedicht
Dit gedicht gaat over een trancereis die ik op woensdag 16-4 2014 hier thuis ervaren mocht
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenwording Helen TrancereisReacties op ‘Bel van parelmoer’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!