Aan De Waterkant

Op een zonnige middag ben ik weer beland
op mijn favoriete plekje langs de waterkant.
Ik ga zitten en hang mijn voeten over de rand.
Onder mijn voeten kabbelt vriendelijk het water
en al mijn zorgen zijn nu uitgesteld tot later.

Ik kijk eens terug op mijn leven,
naar de dierbaren die ik heb verdreven
en afvragend of ik alles wel heb gegeven.
Ik herinner al het geluk wat ik nu moet missen
en ik kijk met een jaloerse blik omlaag naar de vissen.

Maar ik ben slechts een mens, geen dier.
En uiteindelijk bracht het leven mij hier
aan de waterkant, met een pen en papier.
Dus kijk ik naar de vissen voor de laatste maal
en begin dan met het schrijven van mijn verhaal.

Ik schrijf over elk dieptepunt en elk succes
en uiteindelijk is mijn brief een pagina of zes.
Ik doe de brief te water in een lege fles
en hoop dat mijn brief ooit aanstrand
bij een lotgenoot zittend aan de waterkant.