De bakker

Je zou me niet alleen laten gaan,
de bakker was al te ver alleen,
Een traptrede te veel,
ondenkbaar, ongelooflijk hoog.

De lente is mijn favoriet seizoen,
de zon draait onbetaalde overuren,
langs de wegen verkoopt men
rode aardbeien en zwarte kersen

De zon maakt trage slakken
trager
de blauwe lucht kleurt
enkel ’s avonds rood.

Als ik dan voorbij loop
ik kersen koop,
en race met de slakken,
ben ik nooit alleen.

Maar ik ga niet weg,
ik ga geen kersen kopen
niet met slakken lopen,
Ik ga niet weg zonder jou.

En als ik wegga,
zal ik niet voor lang zijn
de bakker is vlakbij.