mijn kooi
soms wil ik zo graag
vernietigen
de kooi
waarin ik al mijn ik
heb opgesloten
woede, verdriet, wanhoop
alles wat me breekt
mijn muur steentje voor steentje
wat me mens maakt
al mijn ik opgesloten
vernietigen
die kooi
om te beschermen
te smoren en te doden
om maar niet te voelen
niemand pijn te doen
pijn
zoveel pijn
om mezelf in op te sluiten
omdat ik doodsbang ben
voor mezelf
het monster dat ik ben
alleen gecontroleerd wordt in
die kooi
vernietigen
soms
wil ik
de spijlen eigenhandig splijten
de woede bevechten
aan mijn zijde hebben
het uitschreeuwen van verdriet
in mijn tranenzee verdrinken
mijn kooi
waarvoor ik dagelijks
een laagje lospel
me langzaam uitkleed
me naakt laat zien
en erin verberg
vernietigen
altijd
wil ik
de kooi
die me verhindert mens te zijn
mij tot een monster maakt
een leeg omhulsel rationaliteit
dat ik zelfs verkeerd benut
vernietigen
Ingezonden door
Geplaatst op
10-06-2014
Geef uw waardering
Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Emotieloos Kooi Onbegrip Verandering Vernietigen WoedeReacties op ‘mijn kooi’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!