Knorrende meute

Tortelduifjes fladderen over het groene plein
met de handen in elkaar.
Verblind
kijken naar de toekomstweg.
Het is een nieuw geplaveide weg
waar vleugels ontvouwt mogen worden.
Een muur van mensenmassa
op het plein verhindert nu het verdere vliegen.
Prompt tegen gehouden
en beduusd achterblijven met
die onvermijdelijke vraag
die als een boemerang
naar het hoofd gegooid wordt:
‘Hoe moet het nu verder?’
Doordrenkte bommen van liefde
zijn niet explosief genoeg om
door de knorrende massa
van onbegrip te raken.
Banken vol met onbarmhartige mensen
die je liever zien verdwijnen.
Zij vormen een grauwe en grijze
blok beton van jaloezie.
Een uitgang naar achteren toe,
vliegensvlug daarheen fladderen.
‘Poefff…’,
glas in scherven,
romance vervlogen.