1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

automutilatie 9

Het begint bij bloed.
Het beeld ervan.
Het druppelt langs de achterkant, van mijn oogleden naar beneden.
Het stroompje wordt een rivier en dan een vloedgolf.
Het vult de leegte in me.
Al mijn lege ruimtes.
Maar dan is het bloed ineens niet meer rood.
Het word langzaam zwart een opdringerig.
Het voelt of ik explodeer.
Het enige manier om de druk te verminderen is te snijden.
En de sluis open te zetten.
En het bloed te laten af te voeren
Langs mijn armen zodat ik zie dat het weer rood is.
Ik automuitleer net zolang en diep tot de druk weg is
En dan komt eendelijk de kalmte voor even.
En is er alleen nog maar even rust.
(c)TFJ Kuipers
Bron:http://luiehond69.blogspot.nl

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Automutilatie Dood Wanhoop Zelfbeeld

Reacties op ‘automutilatie 9’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

automutilatie 9