Nachtzoen

Nachtlampje verspreidt z’n laatste schaarse licht
Emotionele ontlading, de ogen vallen zachtjes dicht
Geheime gedachten, onbedekt en met liefde gevuld
Eerbiedig zoenen, wilde tongen, instinctief gekruld
Naakte lichamen, zweetdruppels vloeien in mekaar
Een wilde rivier, zompige oever, zelden zo bereikbaar
Naarstig staren naar de hoge toppen, vanuit het dal
Tegen de flanken naar boven, op weg naar het heelal
Weinig wegwijzers, wandelen op dat goed gevoel
In de kern kreunt stilte af en toe in het hevig gewoel
Nergens mensen, verbeelding heeft overgenomen
Teder strelend, op de diepste plekken aangekomen
In de aarde begint van alles te bewegen, het vuur laait op
Geen grasgroene weiden meer, op weg naar de top
Explosie diep binnenin, iedereen zwijgt, weidse kracht
Loslaten, energie langzaam lopend, de laatste overdracht
Fluisteren tegen elkaar, nog even, dan begint de nacht