Rust

Naast blauwe seringen
tussen kiezel
niet ver van een wild viooltje
waait een briesje stil
tussen foto's en herinneringen

verdwenen stemmen
neuriën een lied
dat niemand hoort

het zijn mijn gedachten

die met de wind als as
verstrooien
een biddend gefluister
over het veld
van marmer en steen

en daartussen een plekje
dat geduldig wacht op mij.